Componist Giel Vleggaar werd geboren op 9 januari 1974 in Amsterdam. Hij begon op zijn 11e met pianospelen, en was daar voor de komende paar jaar niet meer van weg te slaan. Het was Beethoven of niets, tot het moment dat hij een electrische gitaar in handen kreeg, en zijn leven  alleen nog maar over Prince en funk ging. Hij studeerde Arrangeren en Compositie Jazz bij Jurre Haanstra aan het Hilversums Conservatorium, en verruimde zijn horizon verder met een studie Compositie Klassiek aan het Conservatorium van Amsterdam bij Daan Manneke en Theo Verbey. Hij volgde gastlessen bij o.a. George Crumb, en stak zijn multiculturele licht op in Gambia en de muziektheorie van Karnatische muziek uit Zuid-India.

Na zijn studie ontving Giel Vleggaar in 2002 de NOG Stimuleringsprijs van het Nederlands Balletorkest (Holland Symfonia), voor zijn orkestwerk Fast Lane Woodpecker. Sindsdien volgde een gestage stroom opdrachten en uitvoeringen in binnen- en buitenland en schreef hij werken voor Orkest de Volharding, het Nieuw Ensemble, het Nederlands Strijkers Gilde, het Nederlands Vocaal Laboratorium, het Doelenkwartet, Asko Schönberg en de Radio Kamer Filharmonie. Zijn Piano Concerto dat in 2009 door Ralph van Raat in de Zaterdagmatinee in première is gebracht werd alom met gloedvolle recensies ontvangen.  Zijn werk werd gespeeld in het Holland Festival en hij keerde in 2012 als componist terug bij de Zaterdagmatinee met het oratorium The Trees of Paradise.

De muziek van Giel Vleggaar kenmerkt zich door een grote toegankelijkheid en welluidendheid. Vleggaar vermengt als componist met speels gemak de meest uiteenlopende stijlen uit de muziekgeschiedenis, waarbij de pop- en jazzachtergrond in al zijn werken sterk naar voren komt. In Appalachia uit 2004 voor het Nieuw Ensemble gaan bluegrass, bebop en avant-gardemuziek een explosief huwelijk aan. In zijn orkestwerk Dead as Disco uit 2006 voor de Radio Kamer Filharmonie beschrijft Vleggaar de langzame ondergang van het disco-genre, gezien in het licht van jaren 80-elektropop. Zijn muziek klinkt vaak lyrisch en heeft een aanstekelijke, soms obstinate ritmische drive. Daarbij schrijft met hetzelfde gemak voor kleine bezettingen als voor symfonieorkest.

Recentelijk was hij als muzikaal adviseur betrokken bij de voorstellingen Rito de Primavera in het Holland Festival en De langste nacht van Cappella Amsterdam met Project Wildeman. Ook droeg hij als componist en arrangeur stukken aan voor de kindervoorstelling Maankozijn van het Concertgebouworkest. Zijn nieuwste werk is een  hercompositie van Don Quixote Opus 35 van Richard Strauss voor de IJsalon in het Muziekgebouw aan ’t IJ: The Ingenious Gentleman Don Quixote.